«حبیب احمدزاده» که طی روزهای گذشته در راهپیمایی اربعین حضور داشته، در یادداشتی به این رویداد بزرگ مذهبی و اعتقادی پرداخت.
این فیلمنامه‌نویس و فعال فرهنگی در این یادداشت که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است:
دوست همسفری هنگام راهپیمایی اربعین امسال از من پرسید:
چرا کسی این ملت عراق را هدایت فکری نمی‌کند تا بعد از تحمل چند جنگ خارجی و داخلی مخارجی را که در اربعین متحمل می‌شوند، صرف تربیت، بهداشت و آبادانیِ کشورشان کنند؟
پرسیدم به نظرت خرج خرید یک موشک جنگی چقدر است؟ مخارج ده‌ها هزار کشته و نگاهداری هزاران هزار مجروح یک جنگ و تیمار خانواده‌های آنان چقدر می‌شود؟
منظورم را متوجه نشد، ادامه دادم و گفتم: سال‌ها خشونت در این کشور مابین قبیله با قبیله، خانواده با خانواده و برادر با برادر رخ داده؛ حال از اقصی نقاط این کشور و از تمام این قبایل همگی همراه با فرزندان‌شان می‌آیند تا حداقل ۲۰ روز در مسیری ۵۰۰ کیلومتری کفش‌های کسی را واکس بزنند که نمی‌شناسند، به کسی التماس کنند تا قدم بر چشم‌شان گذاشته و به خانه‌شان رفته و بر سفره طعام‌شان بنشیند که هرگز او را ندیده‌اند.
این فرزندان در کنار پدران‌شان هر سال در اربعین 20 روز عمل می‌کنند به درس دوست داشتن و محبت به دیگرانی که نمی‌شناسند، هرکس که باشد از شیعه و سنی تا مسیحی و حتی یهود، هرکس که در این راه مهمان حسین است، جالب درسی که هرسال باید شاگردانش اعم از کوچک و بزرگ، زن و مرد، باسواد و بی‌سواد دوباره این ترم را تکرار کنند و قبولی آن تنها یک‌ساله است و باز تکرار در سال بعد.
این درسِ محبت را هرگز دانشگاه و مدرسه دیگری در جهان می‌تواند عملا به کسی یاد دهد؟ اربعین در واقع، واکسینه‌سازی فرهنگ ملتی است برای مقابله با ویروس داعشی شدن فرزندان‌شان؛ داعشی که شناخته و نشناخته، بدون سوال، سر می‌بُرد.
دوباره می‌پرسم کدام راهپیمایی بیست و چند میلیونی را در جهان می‌شناسید که اینگونه صلح را به همه ما و از جمله کودکان عراقی بیاموزد؟ به ما ایرانیان بیاموزد که از فرط مهمان‌نوازیِ میزبان عراقی، کینه جنگ هشت ساله را شسته و کنار بگذاریم.
بله عزیزان، ما در راهپیمایی اربعین می‌آموزیم با دوست داشتن انسان‌ها از فرهنگ یزید و شمر انتقامی بس قطعی و نهایی بگیریم؛ این انتقامی‌ست کامل که دیگر ما دو ملت با کینه به همدیگر ننگریم تا غربیان سوداگر نتوانند موشک‌هایشان را به ما بفروشند.
اگر امروز برای فرهنگِ پیشگیری و محبت به دیگران چنین خرج ناچیزی نکنیم، حتما و ناچارا فردا برای مریضی جنگ، باید میلیاردها خرج بیهوده بپردازیم. نمی‌دانم در دل این دوست چه گذشت، سری تکان داد و سپس در مسیر به حرکت‌مان ادامه دادیم.
باور کنیم که بزرگترین انتقام جهان از کشندگان حسین، همین آموزش صلحی است که در اربعین بر ضد فرهنگ منحط داعش و پشتیبانان امروزش انجام می‌پذیرد.
دوستان این پیشگیری از جنگ و این راهپیمایی واقعیِ صلح بر همه ملت‌های جهان و نه فقط مسلمان تهنیت و مبارک.
پی‌نوشت: این متن را باید به دو دوست تقدیم کنم که عملا سال‌ها پیش در این راه گام برداشتند
اول، شهید مدافع حریم و حرم سعید سیاح طاهری که جشن کشتی دوستی بین کودکان ایران و عراق و صدها نمونه دیگر ... را به جان انجام داد
و دومی، دوست گرامی و هنرمندم کیومرث خان پوراحمد که چنین روزی را سال‌ها پیش با ساخت فیلم اتوبوس شب آرزو کرد.
عکس گرفته شده در عمود ۳۷۵ (بین راه نجف و کربلا)
