به گزارش ایسنا، این دغدغه از چندی قبل از سوی پخش‌کنندگان بین‌المللی فعال عرصه‌ی سینمای ایران مطرح شده بود؛ آذر ماه سال 96 در نشستی که جمعی از فعالان پخش در حاشیه‌ی جشنواره سینما حقیقت داشتند؛ محمد اطبایی پخش‌کننده بین‌المللی سینمای ایران درباره وضعیت فعالان حوزه پخش گفته بود: حدود 5 ماه است که تشکلی را تحت عنوان "فعالان حوزه عرضه و پخش بین المللی سینمای ایران" ایجاد کردیم که تحت مدیریت و حمایت خانه سینما چندین جلسه هم برگزار شده است و در نهایت امیدواریم به زودی به ایجاد یک صنف برسیم. بحث اصلی ما این است که بگوییم چنین تشکلی شکل گرفته تا بیشتر دیده شود چون این بخش جز بخش‌های مظلوم سینما است. این تشکل از حدود 10 نفر، شرکت حقیقی و حقوقی در بخش خصوصی و مدیران امور بین المللی چند نهاد دولتی همچون بنیاد سینمایی فارابی، سازمان سینمایی سوره، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، صدا و سیما و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و انجمن سینمای جوانان تشکیل شده است.

 این پخش‌کننده بین‌المللی سینمای ایران با اشاره به اتفاقات ناخوشایندی که در این حوزه افتاده است، گفته بود: بحث اصلی این است که حوزه پخش بین الملل دچار به هم ریختگی عجیبی شده است. تولید در سینمای ما در گونه‌های مختلف افزایش پیدا کرده و فیلمسازان هم مشتاق هستند که آثارشان در عرصه‌های بین المللی به نمایش در بیاید و به فروش برسد. ولی واقعیت این است که در هیچ نقطه‌ای از جهان اینگونه نیست که تمام تولیدات سینمایی یک کشور به خارج از کشور ارسال شود؛ ما حتی زمانی که از تعبیر "سینمای ملی" یک کشور استفاده می‌کنیم با حداکثر 20 درصد از تولیدات آن را تعریف می‌کنیم و حتی بالیوود و هالیوود هم همینطور است اما همچنان این شوق و علاقه در ایرانیان وجود دارد که همه آثار سینمایی که می‌سازند به جشنواره‌های جهانی ارسال شود. در کل، کشورهای دارای صنعت سینما هم به اندازه کافی عامل پخش بین المللی ندارند و کلا این وجه عنصری کم یاب است.

 وی خطاب به فیلم‌سازان حاضر در نشست گفته بود:در چند ماه اخیر بلبشویی ایجاد شده است بنابراین می‌خواهیم اطلاع رسانی کنیم که شما فیلمسازان اگر می‌خواهید، فیلم‌تان در جشنواره‌های جهانی حضور داشته باشد حق شماست ولی این حضور، راهکار و شیوه حرفه‌ای می‌طلبد. در وهله اول یک فیلم باید پخش کننده بین المللی داشته باشد بنابراین نمی‌تواند توسط کسانی که فاقد تخصص هستند به جشنواره‌های جهانی ارسال شود. برای هر فیلمی باید طراحی داشت چون با توجه به کیفیت و بازار و نوع فیلم استراتژی تعریف می‌شود و اینگونه نیست که با تبدیل کردن آن به یک لینک بتوانید تمام کارها را انجام دهید.

اما با توجه به متن رسمی حکمی که دیروز رئیس سازمان سینمایی در پی انتصاب اعضا شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران منتشر کرد؛در آن جمله ای است که حاکی از آن است که این تشکل در خانه سینما بزودی تشکیل خواهد شد.

جمله ای که در متن احکام شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران ذکر شده است،بدین شرح است:«در جهت کمتر شدن تصدی‌گری دولت در این حوزه و گسترش فعالیت بخش خصوصی نماینده صنف پخش کنندگان خارجی به عنوان عضو شورا پس از تشکیل و ثبت این صنف در خانه سینما به جمع حاضر (شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران) خواهد پیوست.» 


بنا بر این گزارش، 21 اردیبهشت ماه در پی تغییر معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی پس از 20 سال و  اعلام نام دکتر «رائد فریدزاده» به عنوان معاون امور بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی و رفتن امیر اسفندیاری از این سمت؛ سازمان سینمایی خبر تشکیل شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران داد.

در ادامه کانون کارگردانان سینمای ایران نیز طی نامه‌ای به رئیس سازمان سینمایی خواستار بازگشت بخش بین المللی به جشنواره فیلم فجر و ادغام این دو جشنواره همچون گذشته شد.

محمد اطبایی چندی قبل در پی برگزاری جشنواره جهانی فجر در گفت‌وگویی با ایسنا در ارزیابی این رویداد گفته بود: برگزاری یک جشنواره بین المللی و در اساس هر رویداد بین المللی در ایران، امری پیچیده، پر حاشیه و همراه با مشکلات پیش بینی نشده است. حال اجرای جشنواره جهانی فجر در فاصله اندک با تعطیلات نوروز و عدم امکان برنامه ریزی بلند مدت و کمبود بودجه و مشکلات سیاسی داخلی و خارجی کشور، جای تقدیر دارد. هر چند همچنان معتقدم نمی توان یک جشنواره فیلم (فجر) را در دو مقطع زمانی برگزار کرد و این مهم نه مرسوم است و نه موردی مشابه برای آن وجود داشته است.

او با تاکید بر اینکه بهتر است نام جشنواره تغییر کند، مطرح کرده بود: بپذیریم که جشنواره «فجر» همان است که در بهمن‌ماه برگزار می‌شود. البته یک زمانی عنوان «جشنواره جهانی فیلم تهران» پیشنهاد شد اما عده‌ای اعتراضی بیشتر سیاست‌زده داشتند و مسئولان هم مثل همیشه به‌سرعت پا پس کشیدند! به نظرم دو راه حل وجود دارد، اول برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در همان بهمن ماه، اما در زمانی طولانی‌تر، برای مثال در 14 روز که هفته اول را می‌توان به بخش بین‌الملل و هفته دوم را به بخش ملی اختصاص داد یا برگزاری جشنواره ملی فجر در همان بهمن‌ماه و برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم تهران ( یا هر نام دیگری جز فجر) در مقطعی دیگر از سال و باز هم نه در این فاصله نزدیک با جشنواره کن.

به گزارش ایسنا،با تغییرات و تحولات سازمانی و تشکیلاتی در حوزه‌ی بین‌الملل سینمای ایران باید منتظر بود و دید که ِآیا حوزه‌ی بین‌الملل سینمای ایران در بخش سازمان سینمایی عملکرد بهتری خواهد داشت؟! یا این تغییر و تحولات فقط در حد عنوان و حکم باقی می‌ماند؟