پیروز ارجمند، آهنگساز و مدرس دانشگاه با اشاره به آشنایی سی ساله‌اش با زنده‌یاد ناصر چشم‌آذر، او را موسیقی‌دانی معرفی کرد که در حوزه‌های موسیقی پاپ، الکترونیک و فیلم سرآمد بود و تاثیری عمیق بر نسل هنرمندان پس از خود گذاشت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ناصر چشم‌آذر، آهنگساز و نوازنده نامی موسیقی پاپ و الکترونیک ایران که ساخت موسیقی فیلم‌های زیادی از جمله «هامون» و «خواهران غریب» را هم در کارنامه‌اش داشت، صبح امروز بر اثر ایست قلبی در بیمارستان درگذشت.
پیروز ارجمند، آهنگساز در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین از ویژگی‌های کاری ناصر چشم‌آذر و خاطرات مشترک‌شان در طول 30 سال گفت و بر اهمیت او برای نسل بعدی موسیقی ایران تاکید کرد.
ارجمند با اشاره به فعالیت‌های متنوع ناصر چشم‌آذر توضیح داد: «او جزو اولین آهنگسازانی بود که دهه 50 خورشیدی در ایران، موسیقی پاپ جدید را شروع کرد و در شکوفایی آن نقشی بزرگ داشت. هرچند فعالیت چشم‌آذر در حوزه موسیقی پاپ و آهنگسازی برای خوانندگان بعد از انقلاب کم‌رنگ شد، اما او در ادامه به ساخت موسیقی متن فیلم و آثار بی‌کلام روی آورد و در این دو عرصه هم نوآور بود.»
این مدرس دانشگاه ادامه داد: «حوزه فعالیت چشم‌آذر در چهار زمینه متمرکز بود. او نوازنده سازهای آکاردئون و پیانو بود که از آغاز تا آخرین روزهای کاری‌اش، نواختن را رها نکرد. آهنگسازی پاپ برای خوانندگان، دیگر حوزه فعالیت او بود که بیشتر مربوط به قبل از انقلاب می‌شد. ضمن اینکه او آثار پاپ بسیاری از آهنگسازان دیگر را هم تنظیم می‌کرد. در حوزه موسیقی فیلم باز هم جزو هنرمندانی بودند که خصوصا بعد از انقلاب فعالیت گسترده‌ای داشت. حوزه چهارم کاری ایشان هم آثار مستقلی است که برای ارکستر می‌نوشت که بیشتر بدون کلام بودند.»
او درباره ویژگی‌های آهنگسازی چشم‌آذر گفت: «در سبک آهنگسازی بسیار وابسته به احساسش بود و خیلی اهل خودنمایی تکنیکی نبود. حتی اگر تک‌نوازی هم می‌کرد، شما متوجه می‌شدید آن احساسی که در کار هست، خیلی برجسته است.»
ارجمند با اشاره به خاطرات خوبی که از دوستی با مرحوم چشم آذر دارد، بیان کرد: «آشنایی من با ایشان در استودیو پاپ اتفاق افتاد. حدود 30 سال پیش با ایشان در این استودیو آشنا شدم، آن موقع من هنوز آهنگساز جوانی بودم و تازه کارم را شروع کرده بودم. واسطه دوستی و آشنایی ما نیز ناصر فرهودی و محسن کلهر بودند که هر دو زنده‌یاد پیشکسوتان صدابرداری بودند. دوستی ما سی سال ادامه پیدا کرد و همین دو روز پیش نیز با هم تلفنی صحبت کردیم.»
او افزود: «دو روز پیش ایشان با من تماس گرفت و چند ساعتی با هم صحبت کردیم و پیشنهاد داد با هم سمفونی ایران را بنویسیم و با ارکستر ایشان آن را مشترکا اجرا کنیم. اتفاقا در همین صحبت‌ها از دوستان مشترک‌مان که درگذشته هستند هم یاد کردیم و من به ایشان گفتم چقدر سخت است که هرازچندگاهی مجبور می‌شویم نام برخی از دوستانمان را از دفتر تلفن‌هایمان پاک کنیم و ایشان گفتند فکر کنم چند وقت دیگر نام من را هم از دفتر تلفنت پاک کنی. من هم برایشان آرزوی سلامتی و طول عمر کردم. ایشان همان روز برای من ساز نواخت، گوشی را روی پیانو گذاشت و برایم قطعه‌ای از «باران عشق» را نواخت. البته او همیشه کار جالبی که می‌کرد این بود که قطعاتی را می‌نواخت و از من می‌خواست حدس بزنم کدامیک از کارهای ایشان است.»
ارجمند در پایان صحبت‌هایش گفت: «ایشان دوست بسیار خوب من بودند و خیلی از این اتفاق متاسفم. دیگر این روزها عادت کرده‌ایم که عزیزانمان را از دست بدهیم و به انتظار روزهای دیگری بنشینیم.»
