تعزیه‌خوان پیشکسوت که به مناسبت اربعین حسینی مجالس تعزیه‌ای را سرپرستی می‌کرد که به نوعی در بین تعزیه خوانان مرسوم نبوده است، درباره این نوع از تعزیه‌ها گفت: تعزیه‌خوان‌ها در ماه‌های محرم و صفر فقط تعزیه‌های عاشورایی را می‌خوانند در صورتی که ما نزدیک به 400 نوع تعزیه داریم که داستان‌های آن از واقعیت الهام گرفته‌است.
علاءالدین قاسمی در گفت‌وگو با ایسنا درباره مجالس تعزیه‌ای که به مناسبت اربعین حسینی در محوطه مجموعه تئاتر شهر اجرا شده است، گفت: جایگاه این نوع تعزیه‌ها در جشنواره‌ها و تئاترهای تهران است، استقبال از مجالس تعزیه‌ای که این شب‌ها در تئاترشهر اجرا شد بسیار خوب بود. سال گذشته هم اجراهایی داشتیم ولی امسال خوشبختانه جمعیت زیادتری برای دیدن این تعزیه‌ها در محوطه تئاترشهر حضور پیدا کردند.
او با بیان اینکه "ما نزدیک به 400 نوع تعزیه داریم" در عین حال گفت: اما در شهرستان‌ها همان تعزیه عاشورایی مورد علاقه و استقبال مردم است بنابراین امکان اجرای دیگر انواع تعزیه در شهرستان‌ها وجود ندارد. مردم در این مجالس لحظه‌ای از دیدن تعزیه خسته نمی‌شوند و از جایشان تکان نمی‌خوردند و داستان را دنبال می‌کنند مثلا همین داستان "قانیای فرنگ" بسیار مورد استقبال قرار گرفت و یکی از خوبی‌های آن زمان کوتاهی آن بود، زیرا ساعت 19:30 اجرای تئاتر صحنه‌ای در تئاترشهر شروع می‌شود بنابراین مجالسی را انتخاب کردیم که کوتاه باشد تا تداخلی در اجراها صورت نگیرد. زیرا که تعزیه، موسیقی و صدای زیادی ایجاد می‌کند و ما نمی‌خواستیم مزاحمتی برای دیگر گروه‌های تئاتری ایجاد کنیم.
این تعزیه‌خوان با اشاره به اینکه "اجرای تعزیه‌ها و مجالس جدید را دوست دارد" بیان کرد: من خودم به شخصه دوست دارم تعزیه‌ای که تاکنون خوانده نشده و مردم آن را ندیده‌اند اجرا کنم. تعزیه عاشورایی را بارها اجرا کرده‌ام اما با تمام این احوال اجرای تعزیه به تعزیه‌خوانش هم بستگی دارد. در ماه‌های محرم و صفر فقط تعزیه‌های عاشورایی را می‌خوانند و هر سال هم مردم با عشق و علاقه برای دیدن تعزیه‌های عاشورایی حضور پیدا می‌کنند، در بین این تعزیه‌ها ما این مجالس را انتخاب کردیم که تنوعی ایجاد کرده باشیم.
او با اشاره به «مجلس متوکل بن عباسی»، «قانیای فرنگ»، « شهادت امام رضا(ع)»، «شاهچراغ» و «حضرت علی (ع)» که در این چند شب اجرای آنها را سرپرستی کرده است، درباره مجلس تعزیه "متوکل بنی عباسی" که از تعزیه‌های مرسومی نیست که در برنامهها اجرا شود، گفت: ماجرای این تعزیه به بعد از شهادت امام حسین (ع) برمی‌گردد که عباسیان بر روی قبرها آب می‌ریختند تا آنها خراب شوند و مردم نتوانند به زیارت امام حسین (ع) بروند. "قانیای فرنگ" هم برای زمانی است که انجام هر برنامه‌ای که در ارتباط با امام حسین (ع) بوده، قدغن شده بود. قانیا که پادشاه سرزمینی بود شبی در خواب امام حسین (ع) را می‌بیند، مسلمان می‌شود و توبه می‌کند، این داستان‌ها واقعی بوده و این سوژه‌ها از اتفاقاتی ناشی می‌شود که در دوره‌ای از تاریخ رخ داده بودند.
این تعزیه‌خوان پیشکسوت اضافه کرد: وقتی محرم و صفر تمام شود از تعداد اجراهای تعزیه کاسته می‌شود اما باز هم در دیگر ایام سال هیئت‌هایی هستند که در مناسبت‌های مختلف اجرای تعزیه دارند. من بعد از پایان مجالس تعزیه در تئاتر شهر، در اصفهان اجرا خواهم داشت، سپس به قم می‌رویم و بعد هم تعزیه‌هایی در ملایر و اراک اجرا خواهد شد. بعد از صفر نیز در خانه‌ها و هیات‌های مختلف اجراهای پراکنده خواهیم داشت. در تهران بیشتر برنامه‌های ما به صورت مناسبتی اجرا می‌شود، بعد از تمام شدن ماه صفر دیگر برنامه مشخصی نخواهیم داشت و فقط گاهی در شهادت‌های ائمه اجراهایی داریم.
قاسمی در پایان صحبت‌هایش به تشکیل موزه تئاتر و لزوم حضور ادوات و ابزار آلات تعزیه در آن اشاره کرد و افزود: مرحوم هاشم فیاض، تعزیه گردان و تعزیه خوان یکی از قدیمی‌های این حوزه بود که از زمان ناصرالدین شاه این ادوات را جمع کرده بود ولی اکنون معلوم نیست هر کدام کجا رفته است؟! گویی باید یک فراخوان بدهیم تا این‌ها دوباره بازگردد. مرحوم فیاض موزه‌ای در خانه خودش داشت ولی وقتی فوت کرد معلوم نشد که بر سر آنها چه بلایی آمده است. قرار بود که وسایل‌اش را به انجمن تعزیه ببرند اما ایشان فوت کردند و بعد هم متوجه نشدیم که چه بر سر ادوات او آمده است اما نکته این است که امروزه می‌توان از شهر قم به عنوان یکی از مراکزی که تجهیزات تعزیه را تولید می‌کنند نام برد، زره‌هایی وجود دارد به نام میخچه که ساخت آنها برای زمان‌های خیلی دور بوده است و می‌توان از آنها در موزه استفاده کرد
